Pikkezwart

We bedoelen dit absoluut niet verkeerd, maar als je hier werkt en rondloopt kan je beslist en met volle overtuiging beamen: de mensen zijn hier echt pikkezwart. Gelieve geen heisa over de niet meer te mogen vernoemen vaste hulp van onze lieve kindervriend Sinterklaas te beginnen, we bedoelen dit echt aller aller vriendelijkst!
Als ik in de oren moet kijken met de otoscoop valt het nog mee, moet ik een oorstop verwijderen, oordruppels in doen, watje plaatsen od, moet ik mijn hoofdlampje op groot licht zetten om iets te kunnen zien in de gehoorgang. Komen de watchmen 's avonds bij Truus om zich te melden, zien we in de donkere Afrikaanse nacht alleen hun tanden en het witte boordje van hun hemd. Zien we de zusters in hun witte habijt is het een prachtig zicht.
Gisteren in de maternity een pasgeboren kindje gezien, veel lichter, na 3 dagen zijn ze helemaal donker wist Truus ons te vertellen. Dramatisch verhaal echter, geestelijk gehandicapte mama, verkracht door??? Grootmoeder verzorgde de baby, zag haar kans ook een beetje schoon met 3 muzungo's die kwamen binnenvallen. Erg pijnlijke situatie en dat is waar we hier ook mee moeten leren omgaan. Dat is niet altijd even gemakkelijk, maar we doen ons best om.
Deze laatste 2 dagen hebben we dankzij de extra publiciteit op de radio en de aankondiging van mijnheer pastoor in de kerk, meer mensen over de vloer gekregen. Ook hier een aantal cases waar we even van moesten bijkomen. Zware gehoorverliezen, kinderen met een veel uitgebreidere problematiek dan enkel en alleen hun gehoor. Daar word je echt heel heel stil van. Wij trachten te helpen op een zo goed mogelijke manier en af en toe de dingen laten zoals ze zijn: los laten. De ene keer gemakkelijker dan de andere.
Vandaag bij de zusters een cadeautje afgegeven en de dikke knuffel die we van zuster Anne-Grace kregen geeft je weeral extra energie net als de prachtige glimlach van al die mooie pikzwarte mensen om ons heen.