Kampala

Gisteravond zijn we rond 1 uur in de nacht aangekomen in Kampala waar we vannacht geslapen hebben. Het had stevig geregend en daardoor was het voor Oegandese begrippen niet echt warm. We hebben heerlijk geslapen en zijn vanmorgen rond 10 uur op stap gegaan met Alex, onze chauffeur. Kampala is een enorm drukke stad waar jezelf niet wilt rijden. Er staan geen strepen op de weg en stoplichten zijn er ook niet veel, dus wie lef heeft is het snelst! We zijn eerst om wat boodschappen gegaan. We hebben een bezoek gebracht aan de witte paters. Waar een Oegandees aan Truus vroeg hoeveel koeien zijn ‘dochters’ kosten?! Ik vroeg hoeveel hij er voor over had, maar ik kreeg geen antwoord. Zo blijft de vraag, hoeveel koeien ben ik waard? Nadat we medicijnen hadden gehaald bij JMS reden we door naar een eenvoudig cafetaria. Lees: een houten stellage met een potje om te koken, dit alles in de openlucht op het rode zand en tussen de kippen. Daar hebben we ons te goed gedaan aan een Rolex. Een gebakken pannenkoek met daarin een gebakken ei en tomaat.
De volgende stop was het ziekenhuis. Een vrij nieuw gebouw, met ruim opgezette zalen. Een heel verschil met het healt centre in Occocia. Daar bezochten we een jong meisje wat Truus daar begin deze week gebracht had voor behandeling. Ze lag op een zaal met allemaal oudere vrouwen. Ze was aan beide benen plotseling verlamd. Ze heeft medicatie gekregen en mag morgen terug naar het healt centre in Occocia. Net als een andere patiënt. Wat voor een klein probleempje zorgt. We passen niet met z’n allen in de auto terug. Dus Carine en ik gaan morgen met de bus!! Zal een hele belevenis worden!