He's back

Oh wat zijn we blij! Alfred is terug! We werden toch een beetje bezorgd dat we hem niet meer zouden zien voor ons vertrek uit Ococia. Begin van de week moest hij naar Kampala en we wilden hem toch zeker bedanken voor de geweldige gezellige ontvangst die Truus en hij ons bezorgden.
De laatste dagen waren bijzonder: onverwachte gasten, speciale gasten, ik die me een beetje ziek voelde, maar ook dat ging gelukkig allemaal snel voorbij. Juliëtte en Truus regelden het allemaal geweldig en na een dagje waren we terug op dreef.
Het blijft ongelooflijk wat je hier te zijn krijgt. De oorstoppen die verwijderd zijn, de watjes die achter gebleven waren in de gehoorgang, resten gras, noem het op, alles kan je te zien krijgen. Mensen blijven hier rustig wachten, uren aan een stuk. Dat alleen al is een wereld van verschil. Stel je voor, dat mensen thuis, wij, ergens naartoe gaan en een dag op 1 plek blijven zitten om zoals nu het gehoor te laten testen. Niet te geloven, toch?
Het blijft een geweldige belevenis. De voldoening die dit geeft is onbeschrijflijk, het plezier dat ik heb in dit werk is in niets te vergelijken met het aanpassen van de gehoorapparaten thuis. De dankbaarheid van de mensen voor het kleinste wat je doet is aandoenlijk. Ondanks de triestige verhalen, de kinderen en volwassenen die je niet kan helpen en alle andere miserie die je rondom ziet, blijft het een prachtige plek. Een plekje waar ik graag vertoef, een warm gezellig plekje dat een groot plekje in mijn hart heeft. Morgen vertrekken we naar Murchisson Falls, een beetje vakantie als afsluiter. We gaan iedereen missen dat staat vast. Maar als het kan, ook ik kom terug.