dag 4

Lieve Allemaal,
Na een regenachtige nacht zijn we allen fijn ontwaakt in een frisse afgekoelde omgeving. Daar denken de mensen hier wel anders over. Ze dragen deze ochtend een jas en vinden het koud! We starten ook deze dag met een fijn ontbijtje. Verse koffie gezet door Alfred, Broodje met hagelslag, Nederlandse kaas, of een fijne confiture. We kunnen er deze morgen weer tegen. We lopen langs de Rise-up school en zeggen hallo "yoga" tegen de kinderen. Sommigen willen knuffelen dat is heel leuk. We lopen onze gewoonlijke pad naar het healthcentre, en vragen ons af wat deze dag zal brengen. We installeren ons en Mozes is ook weer van de partij. Er komen al snel wat mensen en Carine helpt ze zeer professioneel en correct. De eerste is een klein meisje met haar ouders. Ze huilt en huilt en huilt...Carine haalt alles uit de kast om haar stil te krijgen....het lukt voor heel even. Een snelle check-up in haar oren, deze zijn oke maar waarschijnlijk hoort ze helemaal niks! We overleggen samen met Truus en besluiten dat er overleg zal plaats vinden met een special need teacher. Het zou zo mooi zijn voor dit meisje van 4 jaar dat ze kan leren lezen en schrijven. Om even wat tijd te doden oefent Carine haar uitspraak bij Mozes van al de plaatsnamen van de dorpen hier uit de buurt...er is nl nog al wat verwarring bij het vertalen wbt de a de e de i de j of de y!! De a is van Alfred de E van Emma enz. Heel grappig om hierbij te zijn en te luisteren hoe dat gaat. Maar Carine leert snel. We hebben het gezellig samen en lachen dat is leuk. We leren ook nog wat zinnetjes van Mozes. bv. Biaibo ijo = Hoe gaat het? En Etamit = het gaat goed. Toch leuk om af en toe iets meer te kunnen zeggen dan Yoga tegen de mensen hier op het compound. Tussendoor ben ik nog even bij de kookplaats geweest. Dit is de plaats waar de vrouwelijke familieleden van de patiënten die hier in het healthcentre liggen kunnen koken om zo hun familie van eten te voorzien. Als je hier opgenomen bent is het eten niet inbegrepen. Dus zorg je zelf voor het eten. Je neemt je rijst, aardappelen en porsjo (maispapje) mee van thuis en bereid het hier. De vrouwen leren me om het vuur aan te houden. Ze staan een hele tijd bij het vuur en in de rook te wachten tot het water kookt (30min.) en of de aardappelen al koken (1uur). Terug bij Carine. Ze haalt vandaag nog wat zwarte oorwax uit de oren...!! Ja het is hier erg stoffgi!! Ze ziet nog een jonge jongen. Carine test met de bellen die ze heeft meegenomen. De jongen reageert niet. Ik voel een brok in mijn keel..hoe kan dit nu pas ontdekt worden, of waarom komt de vader nu pas hier met zijn kind. Wij als westerlingen denken en doen anders en weten heel veel van wat de mogelijkheden zijn. We zoeken alles op! Hier niet. Alles komt zoals het komt en men accepteert dat. Op de terug weg gaan we nog even aan bij het schooltje. Nog even knuffelen met de kinderen...Eyalama voor een mooie dag.