Pindasaus

Even een rustmomentje om ons klaar te stomen voor de terugreis. Op zaterdag alles geordend om de opvolging hopelijk een beetje vlotjes te laten verlopen. E-mail adres en WhatsApp uitgewisseld en nu duimen maar... Ondertussen luisterend naar het koor dat oefent in de kerk, een jongen die op een Afrikaans “tokkel”instrument repeteert en de kindjes uit de omgeving die nieuwsgierig staan te gluren en lachen, het kan erger. Vrijdag hebben we afscheid genomen van Emma de leerkracht van het schooltje, Moses onze assistent en natuurlijk de lieve kindjes. Toch een bijzonder moment, weeral! Zaterdagavond uitgenodigd bij de nonnetjes voor de maaltijd. We worden verwelkomd door iedereen, honden, kippen, kalkoenen incluis. Op sommige momenten lijkt het wel een slapstick, met ieder in een hoek, echt gezellig! We eten opnieuw een overheerlijke maaltijd en als klap op de vuurpijl krijgen we ieder een enorme pot verse pindasaus!!! Elja gaat helemaal uit haar dak, zo leuk! Zondagochtend vatten we onze reis aan richting Jinja, nog een blik op de compound en de mensen die staan te wachten om de kerk binnen te gaan en weg zijn we. Onderweg is het een kleurrijke, bonte bedoening, je verveelt je hier nooit. Oeganda heeft werkelijk een prachtige natuur en als we aankomen aan ons hotel/lodge voor de komende 2 nachten, gelegen aan de white Nile, weet ik direct dat dit de perfecte afsluiter is. We genieten van het uitzicht en de rust, worden verwelkomt ‘s ochtends door de aapjes die op het dak van onze slaapplek springen, gezellig. Na een lekker ontbijt besluiten we het verder rustig aan te doen. De autotrip is een vermoeiende bedoening die Truus helemaal op haar eentje moet doen daar wij geen auto mogen rijden hier en gezien de staat van de wegen en het helse verkeer, is dat ook het verstandigste! We zijn niet rouwig om wat extra rust en vertrekken in de vroege namiddag naar Jinja centrum, genieten van een terrasje, gaan op verkenning in de plaatselijke winkeltjes en worden op bodaboda’s naar de “haven” gebracht waar we een boottochtje maken op de white Nile. Zooooooo prachtig en verkwikkend! Een stop in een van de vissersdorpjes brengt weer een hoop kindjes op de been die lachend achter je aan lopen, je hand vastpakken of staan te wuiven. Als echte prinsessen worden we afgezet aan het restaurant aan het water waar we genieten van een prachtige zonsondergang, een idyllischer plekje lijkt er op dat moment niet te bestaan. De laatste dagen komen onze belevenissen mondjesmaat ter sprake, de leuke dingen, de minder aangename. Het staat vast dat er thuis nog veel, heeeeeeel veel vertelsels zullen volgen. Waarschijnlijk gaan onze huisgenoten af en toe denken: daar beginnen ze weer