It’s a hard day work...

Het zijn lange dagen. We beginnen om 8.30 uur en we proberen rond 19/19.30 uur te stoppen. Truus is een geweldige gastvrouw, ze heeft elke ochtend het ontbijt voor ons klaar staan, elke middag een warme lunch en in de avond een warme maaltijd. En die verschillen elke keer. Eergisteren aten we bijvoorbeeld verschillende Oegandese gerechten zoals gebakken banaan( die smaken een beetje naar aardappel, bruin brood, (een soort breiige massa) en gisteravond zuurkoolschotel!!! Vanavond zijn we uitgenodigd bij de priester! Die is jarig. Ik ben benieuwd wat er op het menu staat! Onze dagen beginnen met het testen. En elke dag moeten we mensen vragen om terug te komen, want het zijn er nog steeds te veel. De ruimte waar we werken zit vast aan de ruimte waar de kleine kinderen opgenomen worden. En vandaag hadden we een klein vriendje wat gebiologeerd naar ons heeft zitten kijken. Kleine Emma! Ik schat dat hij een jaar of 5/6 is. Hij is patiënt van het healt centre, hij heeft malaria. Omdat we in een afgesloten ruimte werken hadden wij niet in de gaten dat er buiten gezocht werd naar ons vriendje, die eigenlijk niet van plan was om bij ons weg te gaan. Het was erg leuk om hem erbij te hebben! Regelmatig horen we ook een kind enorm huilen als er een injectie wordt toegediend of iets anders. Dat gaat soms door merg en been. Verder is erg warm! De computers hebben erg veel moeite met de warmte. We hebben ook nog een ander probleem met 1 van de computers, maar het internet is nog te slecht om het op te kunnen lossen. Carine blijft de rust zelve!! Behalve dan als 1 van onze assistenten niet doet wat we gevraagd wordt... dan telt ze even tot 10, en dan gaat ze weer net zo rustig door! De middag is voor de mensen om terug te komen om een gehoorapparaat aan te meten. Het leukste deel! Want mensen die in de ochtend weinig tot niets vertelden praten nadat ze beter kunnen horen veel meer!! En ze zijn allemaal erg dankbaar! Erg mooi om te zien, en om mee te maken!!