Verstand op nul...

Gister werd duidelijk dat 2 patiënten van Truus uit het ziekenhuis van Kampala ontslagen zouden worden. En dus mee in de auto moesten, want beiden zijn nog niet beter. Omdat het zo’n verre reis naar Occocia is vroeg Truus ons om met de bus te gaan. Anders zou zij 2x op en neer moeten. Dus... wij met de bus...
Dat was een hele belevenis. We werden in een drukke straat door de buskaartjes verkoper meegenomen door de drukke straten om ergens een kaartje te kopen, en daarna door allerlei straten geleid naar een blauwe bus. We waren als een van de eerste, dus konden we naast elkaar zitten. Toen begon het wachten, want de bus vertrekt pas als hij vol zit. Saai is het wachten niet want de bus wordt overladen met verkopers van allerlei zaken en ook iemand die boeken voorlas... ik stond even in de verleiding om het boek; answers for your marriage te kopen, heb het toch niet gedaan... was wel benieuwd wat daar in zou staan. Ook alle andere dingen hebben we beleefd afgeslagen. Na 1,5 uur vertrokken we! De reis kon beginnen... als enige blanken in de bus! Ook de busreis was niet saai! We werden vermaakt door een verkoper van speciale pillen. Deze pillen zorgen ervoor dat je snel naar het toilet kunt, zo snel dat je het alleen maar thuis in mag nemen, en alleen als er een toilet in de buurt is waar niemand op zit... de pillen werden goed verkocht! In de 7,5 uur durende reis hadden we 1 stop! Die was hilarisch. Over het rode zand ergens een kot gevonden tussen de kratjes door waar we mochten doen wat we wilden, geloof mij, niet veel... tijdens de trip werden er ook films gedraaid, b films... 1 Oegandees vertaalde alles wat er door de verschillende acteurs verteld werd. De film ging over een gezin wat een wildpark bezocht . Leek best leuk, tot de eerste acteur werd opgegeten door een leeuw! En dat met al die kindjes in de bus. Het bleef niet bij 1 acteur, er werden 3 acteurs verscheurd door de leeuwen. Ik heb met open mond zitten kijken. Jullie begrijpen vast dat ik niet hoop dat wij zelf nog een wildpark gaan bezoeken... om 17.30 uur waren we in Soroti! Waar we op zoek moesten naar een transport naar Occocia of Artiriri. Het werd een busje naar Artiriri. Ook een hele belevenis. In Nederland passen er 8 personen in zo’n busje. Hier minimaal 25...inclusief bagage. Na 3 kwartier in dat busje opgepropt te hebben gezeten wachtte in Artiriri een nieuwe uitdaging. Namelijk 2 boda boda’s vinden die ons naar Occocia wilde brengen. En terwijl we daar stonden werd de lucht zwarter, en bliksem verscheen op meerdere plekken in de lucht. Na kort onderhandelen hadden we 2 boda’s! En toen nog een uurtje op de brommer, door de binnenlanden, over het natte rode zand.... een leuk avontuur. Zeker omdat het donker werd. De boda’s reden niet even hard, dus waren we elkaar snel uit het oog verloren. Straatverlichting is er niet, dus pikke donker.... maar we zijn er gekomen!! Truus was er nog niet dus moesten we de huissleutel ophalen op de convent bij de nonnen! Heerlijk om ze weer te zien, het was een enorm warm welkom!