Dagje reizen

Het Masindi hotel was/is een prachtige rustplek in het mooie Oeganda. Gisteravond hebben we er heerlijk gegeten. 3 jaar terug waren we daar ook. Sari en Truus bestelde toen allebei vis waarop de ober vroeg of ze halve vis wilden, want ze hadden er maar 1. Dit jaar bestelde ik de special of the house, Masindi goat curry. Maar die was op. Jammer... en bijzonder want er waren niet veel bezoekers in het hotel. Maar de steak smaakte ook heerlijk. De hele avond onweerde het stevig. En de regen kwam met bakken uit de lucht. Na een heerlijke nacht, warme douche en ontbijt zijn we om 8.30 uur vertrokken richting de compound. Ongeveer 350 km schat ik. Truus voelde zich goed genoeg en zag af van de chauffeur die we hadden kunnen huren. Haar oog ziet er beter uit, minder gezwollen en ze voelt zich goed. De rit is weer een aaneenschakeling van bijzondere landschappen, apen op de weg en een kolkende Nijl. En langs de weg veel uitgedoste Afrikanen. Het is zondag en veel mensen hebben hun zondagse pak aan. Mannen een pak, met veelal een wit overhemd waarvan ik me afvraag hoe ze die zo mooi wit krijgen. Ik heb nergens winkels met een wasmachines gezien, laat staan elektriciteit naar de hutten dorpjes toe. Dus kun je concluderen dat er met de hand gewassen wordt. En gestreken met een strijkijzer die verwarmd wordt met kooltjes. De vrouwen dragen veel mooie lange jurken met felle kleuren. Helaas zie je ook veel mensen met amper kleren aan hun lijf. Te klein of te groot en vaak nog zonder schoenen. In de waterpoelen langs de weg zie je soms jongens hun brommer wassen, maar ook mensen die zich een wasbeurt gunnen, of kinderen die in het water aan het spelen zijn. Langs de asfalt weg zijn veel mensen in de dorpjes die langs de kant van de weg hun waar verkopen. Limoenen, bananen, vlees op stokjes, mais, bonen, cassave en chapati, een soort pannenkoek die Nanine en ik graag eten, ook vandaag weer!
De regen koelt de temperatuur in de nacht heerlijk af. En in de middag loopt deze weer op. Het is dus nog steeds regenseizoen. Oeganda heeft geen herfst of winter. Maar 2x regenseizoen en 2 x droogte seizoen. Het is dus de kunst om in het regenseizoen eten te verbouwen en te sparen voor het droogte seizoen.
Rond 15 uur bereiken we de compound weer. Trots op Truus dat ze ons ook deze keer weer veilig naar huis brengt. De wegen worden er niet beter op na een nacht regen. Maar ze vind het volgens mij wel leuk om te slippen en te crossen door de modder. Het is een pittig wijffie!