Meisjes in de bush

Er is een probleempje waardoor ik geen blogs op de site van waar ben jij . nu kan plaatsen. Op het moment dat ik op ‘opslaan’druk verdwijnt de hele tekst. Ik heb geen idee wat het probleem kan zijn. Mocht iemand een idee hebben, dan hoor ik dat graag. Ik maak ze nu in Word en Hendrik of Jan-Willem plaatsen ze erop. Waarvoor dank!!
Gister was het zondag… en dan staan er altijd 2 missen op de agenda van de kerk. Mensen zijn hier erg gelovig. En ondanks dat er best veel mensen in de kerk passen is 1 dienst niet genoeg.
Om 7 uur is de eerste dienst, en daar komen de wat rijkere mensen, en is de dienst in het Engels. De tweede is voor de rest en in is in het Atheso ( plaatselijk taal).
De mensen doffen zich hier echt op voor de mis. Ze lopen in de beste kleding die ze hebben. Maar er zijn genoeg mensen die zonder schoeisel en met kapotte kleren lopen… Die hebben echt niets anders. En ik stel me dan steeds de vraag, als je dan iets geld heb koop je dan slippers voor jezelf, of een broek voor je kind…..
Omdat we vorige week naar de mis van 7 uur waren geweest, wilden we gisteren naar die van ongeveer 9 uur. Aanvangstijden kun je hier heel ruim nemen. Zowel in de school kun je alle tijden binnen wandelen, maar ook in de kerk.
We waren er in ieder geval voor de priester binnen kwam. Vorige week was het Allerheiligen en was het toch wat anders dan deze week. Vorige week waren er dansers, nu niet.
Het plaatselijke koor zong, en ook die zingen prachtig. Vooral het meerstemmige gedeelte. Er zit wel een zelfde soort ritme in alle liederen. Hun begeleiding bestaat uit vooral zelf gemaakte instrumenten. Het koor van school heeft een syntesizer (weet niet precies hoe je dit schrijft) wat op een accu werkt. Want er is in de kerk geen elektriciteit.
De taal is niet te volgen. Dus de preek gaat aan ons voorbij. Het gezang tussendoor is zo ritmisch en mooi.
Dan komt voor mij het hoogtepunt van de dienst…. De collecte…. Je weet niet wat je ziet! Er wordt geld gegeven. Maar ook goederen…. De een brengt een zak uien, de ander limoenen, weer een ander een tros bananen, bakjes met eten….en……. een kip! Levend en wel.
Allemaal voor de priester. Overigens een onsympathieke man. Vorige zondag was er een jonge priester die de mensen ook wel liet lachen en zijn preek naar de dag van vandaag bracht.
Na de collecte kwamen nog wat andere mensen aan het woord en dat duurde de kip te lang. Dus die kwam tot leven onder het altaar en gooide de nepbloemen die er stonden om. Hilarisch!
Ook deze dienst werden we als gasten hartelijk welkom geheten. Maar we mochten niet naar voren komen. (raar!) Truus moest ons voorstellen en de priester gebood haar duidelijk naast het altaar te gaan staan… ( we lachen er nog veel om dat Sari vorige week het altaar opstoof om de priester te groeten, de heren zullen die onderling besproken hebben, haha)
In de middag hebben we het project eens goed doorgenomen. En Sari heeft aantekeningen gemaakt om thuis uit te werken.
Truus nam ons vervolgens mee naar een idyllisch plekje in de buurt. Om een vraag van een vorige blog te beantwoorden, de natuur is hier ongerept, echt prachtig. Mooie bloemen, veel variërende bomen, gras, struiken….en overal zandwegen of kleine zandpaden. Voor mij is het allemaal even mooi. Maar toch gingen we achterop een boda boda. ( bij het healthcentre zijn er een paar die je kunt nemen, soort van taxi standplaats zeg maar)
Het was heerlijk achterop!! Het is de hele dag warm, dus het ritje was heerlijk. Sari en Truus zaten met een bestuurder op de ene boda boda, ik op de andere…. ( leuke foto van gemaakt!!)
En ik moest onder het rijden denken aan een vreselijk slecht programma wat 1 van mijn kinderen ooit zat te kijken… meisjes in de bush… of zoiets. Want je rijdt tussen de hutten door, er is geen elektriciteit, geen auto’s…echt bush….
De zandpaden en wegen zijn echt slecht, maar met een boda boda best goed te doen. We reden door het prachtige landschap… En daar was ineens zomaar een prachtig kabbelend beekje…. En een heel lelijk betonblok wat een brug had moeten worden over het beekje. Nog niet af laten we maar denken. Maar een enorm lelijk gevaarte op zo’n mooi plekje.
De dag sloten we af met een zoals Truus het noemde een eenvoudige snelle pasta…. Lees: een geweldig lekkere pasta waar je van blijft eten! En ze had ook nog een verrukkelijk toetje van papaya en Yoghurt! Bij Truus hebben we nog niets gegeten wat we niet lekker vonden. Sterker nog, we eten elke dag veel te veel omdat het allemaal even lekker is. Zondag hadden we bijvoorbeeld zuurkool, gestoofde appeltjes, kip, geit, gebakken aardappeltjes…. kunnen we onbeperkt fruit eten of geroosterde nootjes…. Niets te klagen over het eten!!!
Vanmorgen begon de dag weer vroeg. 6.30 uur opstaan, ontbijten en dan begint de eerste ronde van Truus.
Sari is inmiddels begonnen met het sorteren en ordenen van de bonnen voor het project en ik mocht vandaag me uitleven op een doos brillen die uitgezocht moeten worden.
Voor ons is een opticien zo normaal…. Hier kennen ze dat niet. Fysiotherapie ook niet. En waar ik heel erg van schrok, ook geen tandarts. Veel mensen hebben een vreselijk slecht gebit. Rottende tanden is hier normaal. Je ziet bij heel veel kinderen de gaatjes zitten. En veel volwassenen missen tanden. De mensen hier moeten heel veel kiespijn hebben, dat kan niet anders.Volgens Truus eten ze veel te veel suiker en poetsen ze niet. Ze is naarstig op zoek naar iemand die hier bijvoorbeeld alleen al kan kiezen trekken. Dat zou veel leed schelen.
Vanmiddag gaan we gezellig naar Soroti. We moeten boodschappen doen. En we gaan kijken of het ze lukt om onze telefoons aan de praat te krijgen zodat we eindelijk eens naar huis kunnen bellen of sms-en. ( een westerse wens….)