Help! ANWB???? Iemand???

Zoals andere dagen gebruik ik de dongel en computer van Truus. En tot onze stomme verbazing hebben we hier in het wildpark bereik.
Dus maar even een blog.... We genieten echt van alle reacties!
Eergister zijn we vertrokken naar het wildpark bij Masindi. Als naïeveling ging ik naar Oeganda en zou wel eens even gaan helpen. Maar elke dag hebben we met Truus de discussie, wat is helpen?! Voor jullie misschien ook leuk om eens over na te denken. Want zoals ik eerder schreef, in het ziekenhuis zorgt de familie voor je. Ze nemen hun hele hebben en houden mee naar het healt centre en verzorgen hun familielid. Dus de luxe van bed verschonen is er niet, ze nemen een laken of vodje mee en daar slaapt de patient op en meestal ook nog wat kleine kinderen, de rest ligt 's nachts op de grond. Koken doen ze ook, dus spoelkeuken kennen ze niet. Er lopen alleen zusters rond voor medische handelingen... Dus ik mag helpen pillen tellen, maar meer is er voor mij niet te doen.
Helpen met de bouw is ook niet nodig, want dat werk is voor de werkers. Moet ik ook niet verstoren. Dus nu benoemen we vast alle geitjes en kippetjes die op de compound zijn en tzt naar de farm mogen.
Truus vond het goed om ook want anders van Oeganda te zien dan alleen de armoede. Dus vertrokken we naar het wild park. Weer een hele trip op zich. Genoten van de omgeving! Echt zo mooi. En Masindi is wel een rijker gebied. Ziet er allemaal toch wat beter uit. Toeristisch laten we maar zeggen. Al is het asfalt ver te zoeken net als een duidelijke bewegwijzering. Het wildpark is tussen aanhalingstekens beveiligd. Mensen vinden het reuze interessant om bonnetjes in te vullen en tot in de treuren te controleren, werkgelegenheid laten we maar concluderen.
Gister kwamen we aan op de Red Chilly. Een lodge. Waar ik en Truus een hokje kregen en Sari een hut.
Het hokje was 2x 3, stonden 2 bedden in en een tafeltje met een kaars. WC was buiten. Er staan ook tenten op het terein. Zeg maar een soort van camping.
Prachtige plek overigens.
We gingen een tocht over de Nijl maken.... Ohhhh mooi!!! Daar was de Nijl zoals ik het me had voorgesteld. Met riet, beetje stroming, nijlpaarden, papirus, prachtig.... En.... ik geloofde mijn ogen niet, een wassende olifant!! En toen ik goed keek, zag ik een hele kudde!
Tijdens het varen zagen we tig vogels, empala's, wrattenzwijnen, apen... en een gigantische krokodil! De hippo;s zijn echt koddig!! Zo leuk om te zien!!
We hebben heerlijk gevaren en daarna terug naar de lodge.
Vandaag hebben we een safari gedaan en nog veel meer wilde dieren gezien.
Maar toch voelt het raar om toerist te zijn. Op de compound is het toch anders. En als je hier bent realiseer je je dat sommige locals waarschijnlijk nooit zullen zien hoe mooi hun land is. Maar hier voel ik me toch wat schuldig. Met dat we uitgeven kunnen we in Ococia veel goeds doen. Volgens Truus is toerisme goed voor Oeganda, dus genieten we er maar van.
Vanmiddag gingen we kijken bij de Murchison Falls. Echt prachtig!! Zo indrukwekkend. We hadden 1,5 uur gereden over een vreselijk slechte weg. Maar het was het meer dan waard. Truus maakte haast want voor het donker moesten we terug zijn. En met dat we wegreden liet de auto het afweten....
Ja, en dan ben je in Oeganda.... Geen ANWB..... En het gebied is toeristisch, maar het is zeker geen apenheul.... Dus even paniek. Want we hadden bijna geen water meer.... de zon brandde.....en we hadden nog 3 koekjes.
Gelukkig kwam er licht aan de tunnel en werden we gered door verlate toeristen..... Die nederlands spraken! Yeah..... we hoefden niet in de auto te overnachten!!
Deze Nederlanders begrepen onze paniek niet helemaal, want zij kwamen met het lumineuze idee dat we maar een hotelletje in de buurt moesten nemen..... Dat is er dus ondanks het toerisme absoluut niet!
Zij hebben ( een stukje, voor oeganda's begrippen) omgereden en ons op de lodge afgezet. Waar we nu gestrand zijn. De auto staat nog verder op. Maar gezien het huidige onweer ben ik dolgelukkig dat we binnen kunnen slapen en niet in de auto hoeven wachten tot morgen vroeg tot iemand ons op de parkeerplaats gevonden had.