Budget tour

Vandaag moesten we vroeg op. Want de trip naar het wildpark stond op het programma. ( even een mini breake) Het is zo'n 6 uur rijden. Dus daar moet je dan een dag voor uittrekken. Het eerste stuk tot aan de asfaltweg duurt 1,5 uur en gaat over een alles behalve fijne weg. Los van alle gaten en ongelijke stukken heeft het ook nog de hele nacht geregend. De diepte van de gaten zijn niet in te schatten. En de weg is vreselijk glad. Meerdere keren hou inmijn adem in. Maar Truus ziet het geloof ik als een uitdaging om slippend uit een vreselijk gedeelte te komen. Meerdere keren halen we opgelucht adem als we het overbrugt hebben. Ook de asfaltweg is geen pretje. De gaten zijn ook daar enorm. Je durft hier niet hard te rijden. Het landschap is prachtig en wisselt continu af. We kwamen langs kantoenvelden, maisvelden, bos, struiken, hutjes, grasland, moeras.... en overal,zie je huttendorpjes. Langs de weg zie je veel mensen lopen. Van kleine kinderen met gele jerrycans, kinderen in school uniforms, volwassen vrouwen met kinderen op hun rug en vracht op hun hoofd. Er liggen ook overal mensen te slapen. Die doen even een dutje. Bij de wat grotere dorpjes langs de weg zitten mensen spullen te verkopen. Fruit, groenten, gebakken hapjes. Overal staan en rijden boda's.( taxibrommers) en daarop kan je mensen meenemen (3-4 is geen uitzondering) of kippen, varkens, geiten, bananen, hout...eigenlijk alles. En we zagen ook weer wat apen. Erg leuk. Met kleintjes. Erg koddig. We reden per ongeluk verkeerd. Niet heel raar. Borden zijn hier wel, maar niet veel. Het pad waar we in moesten was niet het meest voor de hand liggend. Dus we reden per ongeluk door naar Pakwatch. Onderweg zagen we olifanten en wat bruine dikkie diks( zo noemt Truus ze). Beesten die je normaal pas in het park ziet. En wat ook leuk was, er kwam een colonne voorbij met verschillende auto's. Auto's met sirene, een wc...een slaapkamer en een ambulance... ik weet niet hoe Truus het allemaal regelt, maar de minister president kwam langs! We moesten de eigenaresse van de lodge bellen om te vragen hoe we moesten rijden, want we hadden geen idee hoe we bij de lodge moesten komen. Die hadden we ook niet zelf gevonden. Geen bordje bij de afslag. We moesten een zandpad in en dan 5 km rechtdoor. Tot het bord van de lodge. En daar moesten we een grasveld oprijden, er was bijna geen pad te zien. En na wat zoeken verschenen er wat huisjes. Het lijkt op een soort boeren camping. Al is het gras niet gemaaid. We slapen in een Banda. Een huisje met een rietendak. Zonder elektriciteit of water. De wc's zijn elders op het terrein. Ik hou mijn hart vast dat ik vannacht niet moet.... Er is een ruimte wat ze restaurant noemen. Zie het als een stenen rond gebouw wat nog niet af is. Met een panorama uitzicht over vallei met wat bomen, struiken en gras. Als we mazzel hebben zien we vanaf hier ook wat dieren. Morgen vroeg op om dieren te spotten. En even uit de lucht om mijn telefoons batterij te sparen. En die alleen maar te gebruiken voor noodgevallen.