Reis naar Occocia
Door: Elja
Blijf op de hoogte en volg Elja
14 Oktober 2017 | Oeganda, Soroti
Het is ontzettend leuk om tijdens het ontbijt 'de post' door te nemen. Dus dank voor de lieve en leuke reacties! Wordt zeer gewaardeerd door Truus, Nanine en ondergetekende....
Vandaag moesten we vroeg op, reis naar Occocia stond op het programma. Hemelsbreed zal het 400 km zijn, maar in Oeganda tellen de kilometers meer dan dubbel.... het was lekker koel in Kampala, goed reisweer. Alex heeft ons uit Kampala geloosd, en vanaf een tankstation ver van de stad is Truus achter het stuur gaan zitten. De route is prachtig. De landschappen wisselen elkaar steeds af. Van vlak land naar gebergte, door het regenwoud, langs bossen waar we de eerste apen gezoen hebben. Hoe verder we het land in kwamen, hoe warmer het werd. Onderweg moesten we redelijk lang wachten op een fatsoenlijk toilet, maar dat geduld konden we wel opbrengen, want langs de kant van de weg is echt geen optie. Met de lunch hebben we ons zelf getrakteerd op een chabati. Dat is een soort pannenkoek, lijkt op roti. Die bakken ze op elke hoek van de straat en kost €0,50. In Soroti zijn we gestopt om de laatste boodschappen te doen. En we moesten wat medische spullen bij tandartsen brengen. Deze tandartsen kwamen uit Griekenland. Leuke jonge mensen die zich heel goed realiseerde dat het nog al wat moeite gekost moest hebben deze spullen ergens te vinden. En ze waren zo dankbaar dat ze ons smeekte om te blijven slapen en bier te kunnen drinken om Truus te bedanken. Maar we zijn niet op het aanbod ingegaan. De ruimte waar ze aan het werk waren was klein en relatief donker. Een groot verschil met wat wij gewend zijn. In Oeganda is tandheelkunde niet vanzelfsprekend, en zijn ze heel erg blij als er tandartsen naar dit gebied komen om mensen te helpen. In Soroti was het erg warm. Nog 1 uur en een kwartier verwijderd van Occocia. En het grootste gedeelte over een nogal oneffen zandweg. Al je organen zijn voelbaar tijdens deze rit. Onderweg lopen allemaal mensen die naar je zwaaien. Je ziet mensen aan het werk op het land. Kinderen die met waterkannen op hun hoofd lopen. Overal is wel iets te zien...
Na heel wat gehobbel kwamen we rond 17.30 uur aan op de compound! Heerlijk om terug te zijn. Ik vind het een stukje oase in de bush. Fijn om terug te zijn. We gaan zo eten en dan waarschijnlijk vroeg naar bed. Morgen gaan we naar de kerk, en die begint heel vroeg.
Vandaag moesten we vroeg op, reis naar Occocia stond op het programma. Hemelsbreed zal het 400 km zijn, maar in Oeganda tellen de kilometers meer dan dubbel.... het was lekker koel in Kampala, goed reisweer. Alex heeft ons uit Kampala geloosd, en vanaf een tankstation ver van de stad is Truus achter het stuur gaan zitten. De route is prachtig. De landschappen wisselen elkaar steeds af. Van vlak land naar gebergte, door het regenwoud, langs bossen waar we de eerste apen gezoen hebben. Hoe verder we het land in kwamen, hoe warmer het werd. Onderweg moesten we redelijk lang wachten op een fatsoenlijk toilet, maar dat geduld konden we wel opbrengen, want langs de kant van de weg is echt geen optie. Met de lunch hebben we ons zelf getrakteerd op een chabati. Dat is een soort pannenkoek, lijkt op roti. Die bakken ze op elke hoek van de straat en kost €0,50. In Soroti zijn we gestopt om de laatste boodschappen te doen. En we moesten wat medische spullen bij tandartsen brengen. Deze tandartsen kwamen uit Griekenland. Leuke jonge mensen die zich heel goed realiseerde dat het nog al wat moeite gekost moest hebben deze spullen ergens te vinden. En ze waren zo dankbaar dat ze ons smeekte om te blijven slapen en bier te kunnen drinken om Truus te bedanken. Maar we zijn niet op het aanbod ingegaan. De ruimte waar ze aan het werk waren was klein en relatief donker. Een groot verschil met wat wij gewend zijn. In Oeganda is tandheelkunde niet vanzelfsprekend, en zijn ze heel erg blij als er tandartsen naar dit gebied komen om mensen te helpen. In Soroti was het erg warm. Nog 1 uur en een kwartier verwijderd van Occocia. En het grootste gedeelte over een nogal oneffen zandweg. Al je organen zijn voelbaar tijdens deze rit. Onderweg lopen allemaal mensen die naar je zwaaien. Je ziet mensen aan het werk op het land. Kinderen die met waterkannen op hun hoofd lopen. Overal is wel iets te zien...
Na heel wat gehobbel kwamen we rond 17.30 uur aan op de compound! Heerlijk om terug te zijn. Ik vind het een stukje oase in de bush. Fijn om terug te zijn. We gaan zo eten en dan waarschijnlijk vroeg naar bed. Morgen gaan we naar de kerk, en die begint heel vroeg.
-
14 Oktober 2017 - 18:11
Maureen:
Hay dames,
Wat leuk om te lezen hoe jullie reis verlopen is.
Een hele andere wereld natuurlijk en fijn dat mensen zo vriendelijk zijn.
Hoe is het met jou nanine? Mega cultuurshock?
Ben heel benieuwd hoe je het ervaart.
We denken aan je!
Liefs mau -
15 Oktober 2017 - 10:44
Carine:
Helaba! Geweldig wat jullie doen en leuk om te volgen hoe alles in zijn werk gaat! Lieve groetjes, Carine -
15 Oktober 2017 - 10:50
Yvonne:
Hi dames, wat een avonturen al in een paar dagen. Jullie hebben straks nog minstens een week vakantienodig om uit te rusten en alles te verwerken. Heerlijk om al jullie avonturen zo te lezen en te mogen mee beleven. Elja we hebben gisteren nog even mogen genieten van Kees zijn waterpolo spel en Hendrik zijn reactie op de wedstrijd. Die was minstens zo heftig als die van jou -
15 Oktober 2017 - 16:08
Carla Bekken:
Heerlijk om jou /jullie verhalen te lezen.... super ik lees met plezier.
-
15 Oktober 2017 - 18:11
Paul Hamer:
Hoi ladies, veel plezier en bovenal succes met de missie. Wat een voorrecht, dat wij hier in Nederland leven. Groetend, Paul
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
