afscheid
Door: Elja
Blijf op de hoogte en volg Elja
15 November 2014 | Oeganda, Soroti
Afscheid op de compound
Vrijdag is een drukke dag voor Truus. Ze houdt dan het diabetes spreekuur en tegenwoordig ook epilepsie spreekuur.
Wij mochten de meegenomen knuffels vanuit Nederland uitdelen aan de vrouwelijke medewerkers van het ziekenhuis. Ze zaten ons op te wachten in een lokaaltje… Daar sta je dan, met knuffels. Voor ons hebben knuffels niet veel waarde, sterker nog, veel mensen hebben zakken vol op zolder liggen.
Hier is het gewild… Ze vochten er bijna om. Ik wist niet wat ik zag. Ze wilde het liefst meer pakken, maar ze mochten er maar 1 meenemen. We hadden heel veel knuffels meegenomen, maar we zouden hier zakken vol naar toe kunnen doen…. Er zijn hier zoveel kinderen.
Na het uitdelen zijn we naar de primary school geweest, daar gaan de kinderen van 6-13 jaar heen. Probleem is soms dat mensen niet precies weten hoe oud de kinderen zijn…..
Het was weer een hele belevenis. De kinderen zitten met 3 of 4 kinderen in de schoolbankjes. Van die hele oude die je op de leesplank van Ot en Sien ziet. We waren in een klas waar de leraar aan 85 kinderen les gaf, je wilt echt niet ruilen met die man. Toch was het geen ongeordende klas. Ze zongen eerst een welkomstlied voor ons( ze wisten overigens niet dat we op bezoek kwamen) dat was indrukwekkend.
Het hoofd van de school zag ons lopen en nodigde ons uit om even in zijn kantoor te komen. Daar moesten we het gastenboek tekenen. ( Overal waar je komt mag je in een gastenboek tekenen, zelfs in de bush in een van dorpjes)
Hij vertelde dat de school nu 1450 leerlingen had. En 19 leraren. Geen luxe. De kinderen krijgen ouderwets les. De leraar zegt iets, en de hele klas zegt het na…
Akello, ons buurmeisje van de convent zit daar ook op school en vond het toch wel heel erg leuk dat we ook in haar klas kwamen kijken. Haar klaslokaal was helemaal ommuurt. Ze hebben alleen een bovenlicht. Ik vond het niet zo heel geweldig. Alle scholen zien er hetzelfde uit… Allemaal rechthoekige gebouwen, de meeste hebben overal ramen, vaak zonder glas..( waait lekker door) En voor de gebouwen is meestal een groot grasveld. Het is ongelooflijk hoeveel scholen er hier zijn.
Gistermiddag hebben afscheid genomen in het ziekenhuis. Een bijzondere plek.
Aan het eind van de middag zijn we bij onze naamzusters op bezoek geweest. Sari had 2 hele mooie setjes kleding die ze kregen. Je had hun gezicht moeten zien. Ze konden het niet geloven. Hun dankbaarheid hield niet op.
En gisteravond kwamen de zusters voor een afscheidsetentje. Het was heel erg gezellig. We hebben heel veel gelachen. Zeker toen we het over de film Sister Act kregen. Ik kreeg ze helaas niet zover om te gaan zingen…
Zuster Celestine was niet zo vrolijk. Ik geloof dat ze het helemaal niet leuk vind dat we gaan. Ze zegt ons steeds dat blanke mensen hoop geven. En dat ze ons daarom zo graag hier wil houden. Er waren mensen in het ziekenhuis die niet naar huis wilde omdat wij er waren…..
Maar onze koffers zijn gepakt. En vandaag gaan we de lange tocht naar Kampala maken….
Vrijdag is een drukke dag voor Truus. Ze houdt dan het diabetes spreekuur en tegenwoordig ook epilepsie spreekuur.
Wij mochten de meegenomen knuffels vanuit Nederland uitdelen aan de vrouwelijke medewerkers van het ziekenhuis. Ze zaten ons op te wachten in een lokaaltje… Daar sta je dan, met knuffels. Voor ons hebben knuffels niet veel waarde, sterker nog, veel mensen hebben zakken vol op zolder liggen.
Hier is het gewild… Ze vochten er bijna om. Ik wist niet wat ik zag. Ze wilde het liefst meer pakken, maar ze mochten er maar 1 meenemen. We hadden heel veel knuffels meegenomen, maar we zouden hier zakken vol naar toe kunnen doen…. Er zijn hier zoveel kinderen.
Na het uitdelen zijn we naar de primary school geweest, daar gaan de kinderen van 6-13 jaar heen. Probleem is soms dat mensen niet precies weten hoe oud de kinderen zijn…..
Het was weer een hele belevenis. De kinderen zitten met 3 of 4 kinderen in de schoolbankjes. Van die hele oude die je op de leesplank van Ot en Sien ziet. We waren in een klas waar de leraar aan 85 kinderen les gaf, je wilt echt niet ruilen met die man. Toch was het geen ongeordende klas. Ze zongen eerst een welkomstlied voor ons( ze wisten overigens niet dat we op bezoek kwamen) dat was indrukwekkend.
Het hoofd van de school zag ons lopen en nodigde ons uit om even in zijn kantoor te komen. Daar moesten we het gastenboek tekenen. ( Overal waar je komt mag je in een gastenboek tekenen, zelfs in de bush in een van dorpjes)
Hij vertelde dat de school nu 1450 leerlingen had. En 19 leraren. Geen luxe. De kinderen krijgen ouderwets les. De leraar zegt iets, en de hele klas zegt het na…
Akello, ons buurmeisje van de convent zit daar ook op school en vond het toch wel heel erg leuk dat we ook in haar klas kwamen kijken. Haar klaslokaal was helemaal ommuurt. Ze hebben alleen een bovenlicht. Ik vond het niet zo heel geweldig. Alle scholen zien er hetzelfde uit… Allemaal rechthoekige gebouwen, de meeste hebben overal ramen, vaak zonder glas..( waait lekker door) En voor de gebouwen is meestal een groot grasveld. Het is ongelooflijk hoeveel scholen er hier zijn.
Gistermiddag hebben afscheid genomen in het ziekenhuis. Een bijzondere plek.
Aan het eind van de middag zijn we bij onze naamzusters op bezoek geweest. Sari had 2 hele mooie setjes kleding die ze kregen. Je had hun gezicht moeten zien. Ze konden het niet geloven. Hun dankbaarheid hield niet op.
En gisteravond kwamen de zusters voor een afscheidsetentje. Het was heel erg gezellig. We hebben heel veel gelachen. Zeker toen we het over de film Sister Act kregen. Ik kreeg ze helaas niet zover om te gaan zingen…
Zuster Celestine was niet zo vrolijk. Ik geloof dat ze het helemaal niet leuk vind dat we gaan. Ze zegt ons steeds dat blanke mensen hoop geven. En dat ze ons daarom zo graag hier wil houden. Er waren mensen in het ziekenhuis die niet naar huis wilde omdat wij er waren…..
Maar onze koffers zijn gepakt. En vandaag gaan we de lange tocht naar Kampala maken….
-
15 November 2014 - 23:26
Carla Van Surksum:
Wat mooi om te lezen dat jullie zo belangrijk voor deze mensen zijn en dat jullie eigenlijk niet weg mogen. Zouden jullie daar zelf nog wel een poos willen blijven?
En dan nu beginnen met de terugreis, met heel veel minder bagage. Ik hoop dat alles goed gaat en jullie veilig op Schiphol aankomen.
De dagelijkse blogs zal ik wel missen....
Dank voor al die mooie uitgebreide verslagen.
Groetjes,
Carla -
16 November 2014 - 14:54
Willy En Carla :
Hallo Elja en Sari,
Wij hebben jullie verslagen gelezen,zeer indrukwekkend.
Ik kan mij helemaal plaatsen in jullie situatie, ik heb toen veertien dagen met een
vriend op uitnodiging van een pater ook een vriend van ons in de sloppenwijken
van Brazilie rond gelopen. Daar hebben wij ook op verschillende scholen rond gelopen
die de pater daar opgezet heeft. Ook wij moesten iedere dag met hem mee om te laten
zien wat er allemaal reilt en zeilt in die sloppenwijk, je wilt niet weten wat wij daar allemaal
meegemaakt hebben,dat wil ik jullie besparen.
Wij wensen jullie een hele goede terugreis en hopelijk tot ziens.
Groetjes Carla en Willy. -
16 November 2014 - 15:09
Sigrid:
Hoihoi, wat moet ik dan nu gaan lezen als jouw verslagen gaan eindigen? Heb met veel interesse en
plezier je ervaringen gevolgd.Op naar de verhalen en foto's! Fijne laatste Afrikadagen en goede terugreis gewenst alvast. Tot snel, xxx! -
16 November 2014 - 15:38
Sarie Dees:
Een voorspoedige terugreis gewenst en tot ziens in Middelburg!! -
16 November 2014 - 16:04
Frans En Judi:
Hallo Sari en Elja,
Wat zal dat weer een verandering zijn wanneer je hier in dit natte landje terugkeren. En wat zal het weer heerlijk zijn onder een warme douche, de kachel aan, kopje koffie, krantje, lekkere verse Hollandse boterham en noem maar op! Maar wat zullen je misschien ook terugverlangen naar dat land waar je zulke geweldige ervaringen opdeden, waar je heel verdrietige dingen zagen en ook zoveel liefde meekregen. Elja we hebben ontzettend van je beeldende verhalen genoten, bedankt ervoor. Een goede terugreis gewenst en behouden aankomst!
Groetjes van ons uit Spui.
-
16 November 2014 - 19:02
Dineke:
Ik wens jullie een goede reis naar huis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
