Nokia fase

Het was vandaag weer een lange dag wachten... Elke keer veranderd het verhaal....En eerst zou de auto hier terug zijn om 11 uur, toen 14 uur... toen niet.... nu komt de auto als het goed is vanavond nog, of toch morgen.....
Heel lastig! Truus zit met de handen in het haar. Haar diabetes poli en epilepsie poli staan op het programma en zij zit hier. Mensen hier zijn het gewend dat dit soort dingen zo lopen.....
Als hier bijvoorbeeld iemand dood gaat, komt het hele dorp op de begrafenis.... En die plannen ze geen week van te voren, maar dezelfde dag of de dag na overlijden... alles wat bij ze op de planning stond gaat gewoon niet door... mensen verschijnen niet op hun werk of kinderen gaan niet naar school...zonder dat ze zich afmelden.... Dat kunnen we ons toch niet voorstellen!


Dus nog een nachtje op de lodge. Dank voor de informatie over de hippo's! Ik ga niet meer op pad in de avond, haha....
We spraken vandaag een ranger van het park die vertelde zelfs dat de olifanten de rivier over zwemmen om hier te struinen. Ze komen op het bier af! Ze zijn kennelijk gek op bier?! Wij zitten aan de ene kant van de Nijl, en wij dachten de' big 5' dieren aan de andere kant van de rivier... Dat is dus niet zo.... Veel dieren kunnen zwemmen.... Oef, blij dat we vannacht weer in een huisje mogen.

We zitten op een soort van trekkers plek. Elke dag andere mensen uit allerlei landen. Iedereen praat met elkaar, dat is wel bijzonder en leuk.

We zien ook veel wilde dieren. Elke avond de hippo's, soms een olifant, elke dag apen en wrattenzwijnen, maribu's, vuurvliegjes, vliegende honden.... heel bijzonder.

Wat ook opvallend is dat in Nederland veel mensen ( onder wie ik zelf) nog al blij zijn met hun telefoon.
Oeganda zit nog in de Nokia fase. en dan de verouderde versie. Je hoort de ringtoon overal. En het is grappig om te zien hoe blij mensen zijn met hun Nokia zijn! De telefoon is hier wel voor de wat " rijkere" mensen. Kinderen zie je hier niet met een telefoon.

Het eten in de lodge is beperkt maar goed. Als je te laat bent heb je kans dat de keus uit 3 beperkt wordt tot 1... Maar het is nog niet zo spannend geweest als in Masindi waar we 1x in een hotel hebben gegeten. De kaart bestond daar uit vier dingen: steak, filet of Talapia, whole fish Talapia of Chicken. De ober deelde direct mee dat de kip er helaas niet meer was. Sari bestelde de whole fish Talapia, ik de steak en Truus wilde ook de whole fish... Waarop de ober aan Sari vroeg of ze een halve vis wilde... Nee, Sari wilde de whole fish... Ja dat was jammer, want ze hadden maar 1 vis....
We lachen er maar om. En genieten maar even van de luxe van uit eten. Want we kunnen geen kant op zonder auto. Er rijden in dit gebied geen bussen of taxi's. Lopen is te ver en te gevaarlijk. Dus blijven we rustig wachten tot Mozes onze auto gemaakt heeft en hier terug heeft gebracht.

Dat is ook nog wel leuk om te vertellen. Elke Oegandees heeft een Engelse en een Oegandeese naam. Heel handig want voor ons zijn die Oegandeese namen niet uit te spreken. Zo kennen we Peter, Robbert, Sofie, Dorrie, Lauwrens, Jackson.....
De zusters hebben ons Oegandeese namen gegeven. Sari heet Apio en ik Adungo. Tweelingen krijgen hier die namen. De eerste Apio en de tweede Adungo. Omdat wij met twee kwamen werden dat onze namen.