Home sweet home

En zover zijn we weeral, bijna 3 dagen thuis. Opnieuw besef ik wat een aanpassing en verandering het is om in deze westerse mallemolen terecht te komen. Mijn tempo is nog ietsjes trager, mijn verstand staat nog half in een andere versnelling en mijn blik registreert nog niet helemaal de realiteit van het hier en nu.
Natuurlijk ben ik blij mijn huisgenoten terug te zien, dit is mijn warme thuis in de koude. Mijn steun en toeverlaat. Maar wat ben ik blij de vrijheid te krijgen om naar dat andere warme plekje te gaan.
Het land en de mensen, de compound en alles erom heen, iedereen die ermee verbonden zijn, zie ik voor me en mis ik oprecht.
Vorig jaar hoopte ik iedereen te mogen terug zien, dit jaar is dat niet anders. Plannen worden al gesmeed, ideeën komen opborrelen, het aftellen kan opnieuw beginnen.
Maar nu nagenieten en genieten van mijn thuis.

Langs deze weg wil ik zeker iedereen bedanken voor het volgen van onze belevenissen, de fijne reacties en steun op allerlei manieren.
Die steun blijft onontbeerlijk voor het prachtige schooltje van Truus en al onze andere activiteiten in het mooie Ococia.
We kijken al uit naar jullie super toffe reacties volgend jaar!
Liefs van ons allen!