Woensdag

Het is al weer woensdag, tijd gaat snel... al lijkt tijd hier soms langzamer te gaan. Vandaag een rustige dag. Zijn moe. En het programma laat het toe. Vandaag zijn we begonnen op het consultatie bureau. Een plek naast de vrouwenkliniek, waar moeders met hun kroost komen om ze te laten wegen en enten. De eerste is er om 8 uur al de rest druppelt langzaam binnen/ buiten. Hoeveel vrouwen er in totaal waren kan ik niet inschatten. Ik denk zeker 50. Ze dragen hun kinderen op de rug, kinderwagen zijn er niet. Er zijn ook geen luiers. Ze gebruiken doeken. En als een kind geplast heeft leggen ze die even in de zon te drogen. Nanine mocht een baby vasthouden en ook zij voelde dat ze geen luiers gebruikte.. maar dat natte gevoel woog niet op tegen het ontroerende gevoel wat je van zo'n mooi kindje krijgt. ( foto's volgen later, de mb's zijn bijen op. We moeten ze ergens zien te kopen)
In de middag zijn we gaan wandelen. Er zouden op een half uur lopen apen te zien zijn. We hebben ruim 1,5 uur gelopen in de zinderende hitte, helaas geen apen. Wel een prachtig landschap.
Vanavond mochten we gaan eten op het Ekeunos schooltje. Een schooltje wat Truus gebouwd heeft voor kinderen met een verstandelijke beperking. Zodat deze kinderen ook naar school kunnen. Speciaal onderwijs kent Oeganda niet. Er zijn nun8 kinderen, Eric, Robin, Mary, Gloria, Jennifer, Noël, Lazerus en Sarah. Kinderen waar je hart van smelt. Ze zijn van maandag tot donderdag op school. Ze slapen er ook. En op woensdag is er kampvuur en zitten ze rond het kampvuur. Maar het regende vanavond dus zaten ze onder de overkapping. En wij waren uitgenodigd voor het eten om 19.00. We hadden ons eigen eten mee, maar ze hadden het al op. Dus hebben we het eten maar weer in de tas gedaan om het later op te eten. De leraar had een gitaar en startte met het welkoms ceremonieel. Je moet 1 voor 1 opstaan, je naam zeggen en dansen als hij op de gitaar het welkomslied begint te zingen onder begeleiding van een gitaar. Iedereen komt aan de beurt. Het was een warm welkom. Daarna werden er verhalen verteld. En ook wij mochten een verhaal vertellen. Ik had een handpop van een uiltje ( die ik Simon noemde) mee en kon me heerlijk uitleven. De kids vonden het geweldig. Sterker nog Simon werd gelijk weer uitgenodigd om terug te komen nadat ik naar bed ( in de tas) had gebracht. Daarna gingen we staan en werd er gebeden. En gingen de kinderen naar bed.
En wij naar het huis van Truus, wat 30 meter lopen is.
Morgen moeten we vroeg op want dan gaan we naar het wildpark!